Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

Εσύ;Πόσο αισθάνεσαι την ομορφιά;



Με ανησυχεί το ότι μέρα με τη μέρα χάνουμε τις ομορφιές.

Για να γίνω λίγο πιο σαφής αναφέρομαι στο συναίσθημα της ομορφιάς.

Σ'εκείνο το μαγικό που κάνει την καρδιά σου να χαίρεται,να νιώθει ελεύθερη,να ταξιδεύει,να γαληνεύει.

Προσωπικά όσο παρατηρώ τον εαυτό μου,αντιλαμβάνομαι πως δεν έχω την ίδια συχνότητα στο να μπορώ να απολαύσω με όλο μου το είναι για παράδειγμα ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα όπως παλιά.
Σαν να υπάρχει κάτι μέσα μου που επισκιάζει την καρδιά μου και δεν της επιτρέπει να χαρεί όσο θα ήθελε.

Με πιο απλά λόγια κι όπως θα έλεγαν οι πιο παλιοί :"κάθε πέρυσι και καλύτερα..κάθε φέτος και χειρότερα"...


Τα παραπάνω είναι σκέψεις που με προβληματίζουν έντονα τον τελευταίο καιρό και ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σου.
Αν θέλεις πες μου και συ...πόσο συχνά μπορείς και αισθάνεσαι έτσι όμορφη την καρδιά σου;



5 σχόλια:

  1. Καλησπέρα σου καλή μου. Καταλαβαίνω τι νιώθεις και τι περιγράφεις.
    Μια διόρατη σκιά βαραίνει πάνω στην συναισθηματική μας έκφραση. Και μας εμποδίζει να αφεθούμε λεύτεροι να χαρούμε τις στιγμές.
    Οφείλουμε να σπάσουμε αυτόν τον τοίχο. Να αξιολογήσουμε ξανά την σημαντικότητα των στιγμών, το αναντικατάστατό τους. Είναι η ίδια η ζωή που φεύγει. Θα την αφήσουμε έτσι ανέξοδα ;
    Τις ευχές μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου φίλε μου Γιάννη.
      Έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα γράφεις.Πίστεψε με το προσπαθώ πολλές φορές.Δυστυχώς δεν το καταφέρνω πάντα..και εκείνες είναι στιγμές που με στενοχωρούν πολύ.
      Αλλά όπως και να είναι έχεις δίκιο.Πρέπει να συνεχίζουμε την προσπάθεια.
      Σ'ευχαριστώ για την κατανόηση και τη συμπόνια που δείχνεις πάντα μέσα από τα σχόλια σου.Για μένα είναι πραγματικά πολύ σημαντικά.
      Καλό ξημέρωμα σου εύχομαι.

      Διαγραφή
  2. Νομίζω πως όλοι μας λίγο-πολύ το νιώθουμε αυτό...
    Είναι η ωμή πραγματικότητα, ναι ακόμα και τα οικονομικά θέματα, ή η ανεργία, ή η υγεία, ή ο φόβος για το αύριο που ακόμα και ασυναίσθητα σου αποσπούν την προσοχή από την ομορφιά... Αυτό νομίζω τουλάχιστον...
    Αγκαλιά μεγάλη και πολλά ΣΣΣΜΟΥΤΣ, κορίτσι μου! Να χαίρεσαι με τις ομορφιές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς..(καταλαβαίνεις πως το εννοώ) Ιωάννα μου συμφωνώ πως και όλα όσα ανέφερες σίγουρα παίζουν μεγάλο ρόλο και ιδιαίτερα νομίζω ο φόβος.Ο φόβος για το αύριο.
      Τι να πω..ελπίζω να μην χάσουμε την ελπίδα μας τουλάχιστον!
      Καλό ξημέρωμα να έχεις!
      Πολλά γλυκά φιλιά σου στέλνω.

      Διαγραφή
  3. Τ΄ ότι έχεις συνειδητοποιήσει πως ώρες ώρες αποσυνδέεσαι απ΄ την ομορφιά που υπάρχει διάχυτη γύρω μας, είναι ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί γιατί μόνο έτσι θα σκύψεις στην αιτία... και εξηγούμαι:
    Υπάρχει μια αιτία που μόνη θα την βρεις, το μόνο που μπορεί να σε βοηθήσει και να σου δείξει τον δρόμο είναι το παρακάτω κείμενο που θέλει (πολύ) μελέτη!

    https://ainafetst.wordpress.com/2015/02/17/la-peur/

    ΑΦιλάκια πολλά πολλά σου στέλνω και καλή σου μελέτη! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή