Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

Να μην φοβάσαι αν φοβάσαι

 Το να σπρώξεις τον εαυτό σου να περάσει μέσα από το φόβο
 είναι λιγότερο τρομακτικό από το να ζεις με το μόνιμο φόβο
 που πηγάζει από την αίσθηση της ανημποριάς.


Δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε από το φόβο. Μπορούμε όμως να τον μεταμορφώσουμε σε ένα σύντροφο που δεν μας καταπιέζει ή μας καθηλώνει, αλλά μας βοηθάει να κινητοποιηθούμε και να προχωρήσουμε μπροστά στο μονοπάτι της προσωπικής ψυχικής ωρίμανσης και εξέλιξης.



 Άγγελος Βιανίτης


Η συγκεκριμένη ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε όσους από εμάς φοβόμαστε και από κάτι!
Και συνήθως αυτό το κάτι είναι ένα κομμάτι από τον εαυτό μας.
Ελπίζω να είστε όλοι καλά.Χάθηκα λίγο τον τελευταίο καιρό λόγω υποχρεώσεων (ευτυχώς όχι δυσάρεστων) και μου έλειψε το να διαβάζω τις αναρτήσεις σας.
Σας στέλνω την αγάπη μου και εύχομαι να περνάτε όμορφα!

7 σχόλια:

  1. Οτιδήποτε μας κάνει να μένουμε πίσω (ή έστω στάσιμοι) είναι ουσιαστικά μία ήττα.
    Οπότε, ας μεταμορφώσουμε τον όποιο φόβο μας και μόνο κερδισμένοι θα είμαστε!
    Missed you, βρε!!!
    Να είσαι καλά πάντα! ΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ σωστά Ιωάννα μου!
      Μου έλειψε η γλύκα του λόγου σου!
      Πολλά φιλάκια

      Διαγραφή
  2. Ο Φόβος είναι η μεγαλύτερη χειραγώγηση του ανθρώπου στην ύπαρξή του. Και φυσικά στις μέρες μας καλλιεργείται συστηματικά για ευνόητους λόγους υποταγής. Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη νομίζω πως περιέγραψες την σημερινή πραγματικότα (και όχι μόνο) πολυ εύστοχα.
      Σ'ευχαριστώ για το πέρασμα,να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  3. Αφού έλειψες για καλό, σε... συγχωρώ!!!
    Έκανα μια ανάρτηση μόλις για μια ταινία κι έγραφα για το φόβο πως φοβάται το φίλο μας. Ένα χέρι που κρατά το δικό μας είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσουμε κάθε φόβο!
    Και, ναι, κάποιοι φόβοι δεν θα φύγουν ποτέ, μπορούμε όμως να τους απαλύνουμε, ώστε να μη μας καθηλώνουν, όπως γράφεις κι εσύ.
    Είναι απίστευτο πόσο γιγαντώνονται οι φόβοι μέσα μας, όταν δεν τους αντιμετωπίζουμε έστω και από μακριά...
    Φιλιά, μας έλειψες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλεξάνδρα μου γλυκιά χαίρομαι που τα λέμε και πάλι.
      Ναι,ένα χέρι πιστεύω και εγώ πως μπορεί να είναι βάλσαμο για την ψυχή μας.
      Εύχομαι πάντα να προσπαθούμε να συμφιλιωνόμαστε με το εγώ μας και να μεταμορφώνουμε τους φόβους μας σε κάτι που θα μας εξελίσει θετικά.
      Πολλά φιλιά και τρέχω να δω την ανάρτηση σου!!

      Διαγραφή
  4. Μπορεί κανείς να μάθει να μη φοβάται να φοβηθεί και αυτό αντιμετωπίζοντας τους φόβους του, την ώρα που εμφανίζονται...κανείς δεν λέει πως είναι εύκολο αλλά είναι εφικτό!
    Πολλά Αφιλάκια καρδιάς σου στέλνω! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή