Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016

Μια απλή διεύθυνση: Στους ανθρώπους.



 Είναι μια δυνατή σιωπή μέσα στο βράδυ. Αντίκρυ ανάψανε τα φώτα. Ρίχνουμε και μεις τα δίχτυα της ψυχής μας μέσα στον ουρανό, μέσα στη θάλασσα, μέσα στον κόσμο. Να πιάσουμε ένα αστέρι, μια φωνή, κάποιο τραγούδι. Κάτι να δώσουμε και μεις, κάτι να πάρουμε. Ο φάκελος της μέρας κολλημένος. Μια απλή διεύθυνση: Στους ανθρώπους.

 Είναι λοιπόν τόσο δύσκολο να χαίρουνται οι άνθρωποι; «Ποιοι κλέβουν απ’ τα μάτια μας το φως;». Έτσι ρωτούσαμε άλλοτες. Τώρα το ξέρουμε. Δεν το ρωτάμε πια. Μονάχα πολεμάμε.


Γιάννης Ρίτσος



9 σχόλια:

  1. Πολεμάμε, όμως? Να σου πω την αλήθεια, τις έχω τις αμφιβολίες μου...
    Φιλί γλυκό και... χαρούμενο!
    Καλή μας εβδομάδα! (Και την ξεκίνησες ιδανικά με τον εκπληκτικό Ρίτσο!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς και εγώ τις ίδιες αμφιβολίες έχω Γιάννα....
      Καλή συνέχεια εβδομάδος και σε σένα καλή μου!
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  2. Εύχομαι να βγούμε νικητές...γιατί μας αξίζει!
    Καλό σου βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι λοιπόν τόσο δύσκολο να χαίρουνται οι άνθρωποι;
    Το έχουν κάνει δύσκολο , μα αν θυμόμαστε να χαιρόμαστε με τα μικρά ξέρεις πόσο εύκολο είναι;
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καταπληκτικό... και με τη συνοδεία αυτής της μελωδίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τώρα το ξέρουμε... Μονάχα πολεμάμε... Πόσα (μου) λέει!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ξέχασα να γράψω για την εικόνα: αγαπημένη,τη χρησιμοποιώ συχν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολεμάμε;
    Ο πόλεμος θέλει αντίπαλο, έτσι δεν είναι;
    Να προσέξουμε μήπως ο εχθρός είναι ο εαυτός μας;
    Σε ποιον δίνουμε το δικαίωμα να μας κλέψει το φως;
    Πόσο μου αρέσουν τα κείμενα "προκλήσεις"!
    ΑΦιλάκια τρυφερά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή