Εσύ;Πόσο αισθάνεσαι την ομορφιά;

Με ανησυχεί το ότι μέρα με τη μέρα χάνουμε τις ομορφιές.

Για να γίνω λίγο πιο σαφής αναφέρομαι στο συναίσθημα της ομορφιάς.

Σ'εκείνο το μαγικό που κάνει την καρδιά σου να χαίρεται,να νιώθει ελεύθερη,να ταξιδεύει,να γαληνεύει.

Προσωπικά όσο παρατηρώ τον εαυτό μου,αντιλαμβάνομαι πως δεν έχω την ίδια συχνότητα στο να μπορώ να απολαύσω με όλο μου το είναι για παράδειγμα ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα όπως παλιά.
Σαν να υπάρχει κάτι μέσα μου που επισκιάζει την καρδιά μου και δεν της επιτρέπει να χαρεί όσο θα ήθελε.

Με πιο απλά λόγια κι όπως θα έλεγαν οι πιο παλιοί :"κάθε πέρυσι και καλύτερα..κάθε φέτος και χειρότερα"...


Τα παραπάνω είναι σκέψεις που με προβληματίζουν έντονα τον τελευταίο καιρό και ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σου.
Αν θέλεις πες μου και συ...πόσο συχνά μπορείς και αισθάνεσαι έτσι όμορφη την καρδιά σου;

Η συγνώμη που οφείλεις σε σένα

Ξέρεις τι λέω εαυτέ μου; 

Να.. τώρα που πέρασαν τόσα χρόνια σε μάχες και έριδες,

 σε ενοχικά κυνηγητά δίχως ανάσες και σε φόβους χωρίς ξημέρωμα, να δώσουμε τα χέρια.

 Να συμφιλιωθούμε, να πούμε φτάνει.

 Να μην είμαστε δυο, μα ένα. 

Όχι εχθροί μα φίλοι σε ένα κοινό δρόμο.

Χ.Παπαδόπουλος

Το μεγαλύτερο λάθος που μπορούμε να κάνουμε με τον εαυτό μας είναι το να μην του συγχωρούμε τα λάθη του...
Συγχωρώ σημαίνει αφήνω πίσω κάθε τι  άσχημο και δίνω χώρο σε κάτι νέο.
Αν εσύ κρατάς τον εαυτό σου μια ζωή αιχμάλωτο μέσα στα λάθη του πες μου,πώς θα βρεθεί χώρος για να αισθανθεί και να δημιουργήσει κάτι όμορφο;

Το μονοπάτι της αντοχής σου

 Θυμάμαι όταν βρέθηκα μεσ' τη ζωή μονάχη
κι’ολοταχώς προχώραγα, να δίνω πάντα μάχη
βρέθηκα μεσ' τα δύσκολα μ΄αγκίδες σκαλοπάτια
και είδα πως βγήκα ξαφνικά σε δυο μονοπάτια!

(απόσπασμα απο το ποίημα της

Αγαθής Παπαδοπούλου

"Τα μονοπάτια της ζωής")

Και τελικά η ζωή για ακόμη μία φορά έρχετε να σου αποδείξει πως ο άνθρωπος αντέχει.
Καταστάσεις που κάποτε έμοιαζαν σαν ένα μαύρο πέπλο που τυλίγει την καρδιά σου,
περνώντας ο χρόνος αλλάζουν.Γιατί μαζί του αλλάζεις και εσύ.

 Κι αυτό που κάποτε φοβόσουν ξέρεις τώρα πως μπορείς να το αντέξεις.
Είτε ξεπερνώντας το είτε αλλάζοντας του τη μορφή που είχε μέσα σου.
Συνέχισε με πίστη και η ζωή πάντα θα σου δείχνει νέα μονοπάτια.

Εκεί που δεν χωρά το λίγο

 

Γι αυτούς που δεν συμβιβάζονται με το λίγο των συναισθημάτων.

Όχι γιατί δεν θέλουν ,μα γιατί δεν μπορούν να γεμίσουν το μέσα τους αλλιώς.

Άλλωστε πες μου. μπορεί κάποιος  να αγαπά λίγο;