Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016

Πίστη ελπίδα υπομονή




Μια πάνω και μια κάτω.
Αυτή είναι η ζωή μας.
Εκεί που πιστεύεις πως τα έχεις βρει όλα,τα έχεις βάλει σε τάξη και είσαι έτοιμος να ξεκινήσεις μία πορεία,ξαφνικά όλα αλλάζουν.ανατρέπονται.και σαστίζεις.κοιτάς γύρω σου και ψάχνεις να βρεις την ομορφιά που πριν λίγο κρατούσες στα χέρια σου.
Αναρωτιέσαι που κρύφτηκε.
Κι ύστερα...όταν πια νομίζεις πως χάθηκαν όλα συμβαίνει κάτι σχεδόν μαγικό και τα πάντα ξαναφτιάχνονται ίσως πιο όμορφα από πριν.Μετά από αμέτρητο πόνο και θλίψη έρχεται ένας ουρανός γαλήνης και αγάπης να σκεπάσει την τρομαγμένη καρδιά σου.

Γι αυτό σου λέω,να παλεύεις,να μην απελπίζεσαι ποτέ.


Γιατί όλα θα έρθουν κάποια μέρα όπως πρέπει.Φτάνει να έχεις πίστη γιατί είναι αυτή που γεννά την ελπίδα και υπομονή γιατί είναι εκείνη που θα φέρει ότι αξίζει.


Χρόνια πολλά και καλά σε όλο τον κόσμο με υγεία και αγάπη.Αυτά τα δύο νομίζω περικλείουν μέσα τους τα πάντα.


Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

Μια αχτίδα



Μαγαζιά και δρόμοι ντυμένα με πολύχρωμα λαμπάκια.Κόσμος πάει και έρχεται τυλιγμένος σφιχτά για να ξεφύγει από το κρύο.Από το κρύο της καρδιάς όμως είναι που οφείλουμε να προστατευτούμε.
Και δεν είναι μόνο εκείνο που κάνει τις καρδιές να σκληραίνουν,να ψυχραίνουν απέναντι στους άλλους.Είναι κι εκείνη η ψύχρα που αφήνει η αίσθηση του πόνου,της απώλειας,της θλίψης,του φόβου.Και δεν αφήνει την καρδούλα σου να νιώσει την αγάπη και τη ζεστασιά που τόσο έχει ανάγκη.Σε παρακαλώ,φέτος κάνε μια προσπάθεια να αφήσεις πίσω ότι πονάει.Όχι να το ξεχάσεις.Αυτό ξέρω πως δεν γίνεται.Μα βρες μια θέση στην καρδιά σου και άφησε το εκεί χωρίς να το αφήσεις να κάνει βήματα στο παρόν και να σου συντρίβει την κάθε ευτυχισμένη στιγμή.Την κάθε μικρή όμορφη στιγμούλα που παλεύει να βρει η ψυχή σου για να ανασάνει.

Και επιτέλους σταμάτα να φοβάσαι να ζήσεις την ευτυχία.Είτε γιατί μπορεί βαθιά μέσα σου να πιστεύεις πως δεν την αξίζεις,είτε επειδή δεν έμαθες ή δεν σου έμαθαν ποτέ να ζεις και να χωράς μέσα της.Ξέρεις συμβαίνει επίσης πολλές φορές,όταν ζούμε για χρόνια σε μία κατάσταση δύσκολη να βολευόμαστε άθελα μας μέσα της.Και επειδή ως γνωστόν καμία αλλαγή δεν είναι εύκολη μα ούτε και ανώδυνη δεν θέλουμε να ξεφύγουμε από αυτήν.


Αυτό συμβαίνει πολλές φορές και με τη θλίψη.Μαθαίνουμε να ζούμε μαζί της και μας είναι δύσκολο να αποτραβηχτούμε από αυτήν.


 Μα σκέψου αν δεν προσπαθήσεις λίγο και συ,μπορεί να έρθει κάποια μέρα που θα σταθείς για λίγο να κοιτάξεις τη ζωή σου ως εκείνη τη στιγμή και ίσως τότε συνειδητοποιήσεις πόσα όμορφα έχασες..


Δεν θα είναι κρίμα;


Γι αυτό σου λέω,χαμογέλασε,κράτησε όσο μπορείς τα βήματα σου στο σήμερα και ζήσε.

Πάντα θα υπάρχει πόνος όσο θα ζούμε.Μα κι αυτός έχει μια ευλογία μέσα του.Αλλά δεν είναι μόνο αυτό η ζωή μας.Είναι και χαρά κι ας κρατάει λίγο.Και κάποιες φορές είναι στο χέρι μας να τη διατηρούμε λίγο παραπάνω.Αρκεί να τη βλέπουμε και να την αναζητούμε.

Εύχομαι να έχεις τα μάτια σου στραμμένα στο φως.Περισσότερο στο φως.

Και πάντα μέσα στα σκοτάδια που θα έρθουν να μπορείς να διακρίνεις έστω και μια μικρή αχτίδα.


Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

Η ζωή είναι αλλού;



Κοιτώντας γύρω μου είναι φορές που αντικρίζω....πολύ πόνο,θλίψη,μοναξιά,υποκρισία..και λυπάμαι,και πονάω.
Είναι κι άλλες φορές που αντικρίζω χαμόγελα,αγάπη,συμπόνια...και τότε γεμίζει η καρδιά μου αγάπη και ελπίδα.
Πολύ πιο σπάνιες βέβαια αυτές οι στιγμές.Και κρατούν τόσο λίγο.Η χαρά πάντα κρατάει λίγο...μοιάζει με  στιγμές που ίσα ίσα τις αγγίζουμε.

Και κάπως έτσι  αυτός ο κόσμος τελευταία μοιάζει στα μάτια μου όλο και πιο φθαρτός.
Ειδικά για όσους από εμάς ζητάμε το κάτι περισσότερο.Το κάτι παραπάνω που μοιάζει άπιαστο.Απόκοσμο.Μια λαχτάρα ευτυχίας και γαλήνης που θαρρείς πως δεν θα τη βρεις ποτέ.
Και όσο την ψάχνεις τόσο πιο πολύ απογοητεύεσαι.
Και τελικά αναρωτιέμαι,μήπως τελικά όσοι υποστηρίζουν πως η ζωή είναι αλλού έχουν δίκιο;
Μήπως πραγματικά είμαστε πλασμένοι για έναν άλλο κόσμο κι απ΄αυτόν εδώ είμαστε απλώς περαστικοί;
Ευλογημένοι πάντως οι άνθρωποι που δεν ζητούν πολλά από τη ζωή τους..γιατί κατέχουν έναν απαίδευτο νου...