Άτιτλο

Δεν ξέρω τι πραγματικά θέλω να γράψω.

Και βασικά δεν ξέρω κι αν έχω κάτι ουσιαστικό για να μοιραστώ.

Είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που θέλουν να αναρτούν όταν έχουν να γράψουν κάτι που έχει αληθινά ουσία,κάτι που να έχει να προσφέρει κάτι,είτε αυτό είναι απλά ένα χαμόγελο,μια ελπίδα έστω και μικρή,μια ανάσα ζωής,ένα φως μέσα στο χαοτικό σκοτάδι που ζούμε στις μέρες μας.

Απόψε όμως αισθάνομαι πως δεν έχω να σου προσφέρω τίποτα από όλα αυτά...΄

Όχι πως απελπίστηκα,αλλά είναι κάποιες μέρες τόσο μουντές,που σε κάνουν να παλεύεις να βρεις λίγο χρώμα.Έτσι για να αλλάξει η ματιά που βλέπεις την ζωή.

Εν αναμονή των χρωμάτων λοιπόν.........

Τελικά κάτι μοιράστηκα απόψε...ίσως όχι όμορφο,

μα τουλάχιστον κάπου στο βάθος του υπάρχει η σπίθα της ελπίδας.

Ξύπνα και δράσε

Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να με «σκοτώσει» συναισθηματικά είναι η στασιμότητα.
Όλα ίδια,χωρίς προσπάθεια,χωρίς αλλαγή,χωρίς δράση.
Και το χειρότερο να το βλέπεις και να μην κάνεις τίποτα.
Να φεύγουν οι μέρες έτσι.
Σχεδόν άδειες.
Τόσο άδειες που βλέπεις την μονοτονία να έρχεται και λυπάσαι.

Αν δεν κάνεις κάτι εσύ σήμερα δεν θα αλλάξει τίποτε από μόνο του αύριο και με κανένα μαγικό τρόπο.

Θυμάμαι πάντα μια φράση που άκουσα κάποτε και έχει μείνει βαθιά χαραγμένη μέσα στη μνήμη μου.

«Τις σχέσεις μας τις χτίζουμε κάθε μέρα»


Τις όποιες σχέσεις.