Τρίτη 20 Μαρτίου 2018

Εσύ....;έχεις χρόνο;(!)


"Δεν προλαβαίνω", "δεν έχω χρόνο".
Πόσες φορές το έχουμε πει στην καθημερινότητα μας; Πόσες φορές έχουμε αναβάλει ανθρώπους, έχουμε σπρώξει κάτω από το χαλί "εκκρεμότητες", με τη δικαιολογία του χρόνου που δεν έχουμε;
Η αλήθεια είναι ότι δεν κάνουμε χώρο για ανθρώπους και πράγματα. 
Ξεχνιομαστε και δε σταματάμε λίγο να δούμε τι έχουμε προσπεράσει, τι έχουμε αφήσει πίσω. Και έτσι οι σχέσεις χαλούν, οι άνθρωποι γίνονται φωτογραφίες και οι μνήμες θολωνουν.
Ο χρόνος δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο αποδιοπομπαίος τράγος μας.
Εμείς δε κάνουμε χώρο για τις υποτιθέμενες προτεραιότητες μας.
Γιατί μια είναι η αλήθεια. Όποιος έχει προτεραιότητα τη δουλειά του θα πέσει με τα μούτρα στη δουλειά του.οποιος έχει τα παιδιά του, θα αφοσιωθεί στα παιδιά του.και οποίος έχει την αγάπη... Θα γέννα αγάπη όπου βρεθεί.
Δεν αναβάλλονται οι προτεραιότητες.ουτε μπορούμε να περιμένουμε να περνάμε 16ωρα στη δουλειά και ταυτόχρονα να έχουμε ψηλά την υγεία μας, τον εαυτό μας, τους συντρόφους μας.
Είναι θέμα επιλογών και όχι χρόνου.
Θέσεις τις προτεραιότητες σου και κάνε χώρο για αυτές. Όλα τα άλλα καλώς ή κακώς θα μείνουν στην άκρη.
Πρόσεξε τι θα αφήσεις στην άκρη.


από τη σελίδα του facebook Ψυχικές Καταδύσεις 



Τετάρτη 7 Μαρτίου 2018

Ψάχνοντας ανθρώπους


«Αχ, πώς θα ζήσεις τώρα που ξύπνησες; Το έχεις ξεχάσει και αυτό. Ποιο; Το να ζεις. 
Παίρνεις αποφάσεις ανασυγκρότησης. Ψάχνεις τρόπους να πετύχεις τον σκοπό σου.
 Μάλλον πρέπει να κλειστείς στο κουτί σου, να κάνεις παρέα στη μοναξιά σου για κάποιο διάστημα. Να παλέψεις με τον εαυτό σου και τις ανασφάλειές σου μέχρι να ορθώσεις ξανά ανάστημα. 
Μέχρι να μπορέσεις να αντικρίσεις και πάλι κατάματα τον κόσμο».




Μαρία Σταυροπούλου
απόσπασμα από το βιβλίο "Ψάχνοντας ανθρώπους"


Πέμπτη 1 Μαρτίου 2018

Χίλιες φορές



... είναι πολύ νωρίς για να μείνω..και πολύ αργά για να φύγω....




Ποια μνήμη με έφερε εδώ 
σε τόπο μαγεμένο
που έχω αιώνες να σε δω 
πουλί μαρμαρωμένο

Η μάσκα πρόσωπο παλιό 
που καίει το πρόσωπό μου
με χέρια στον ζεστό πηλό 
φτιάχνω τον άνθρωπό μου

Χίλιες φορές σε έχασα 
κι όμως ακόμα αντέχω
Μία φορά σε ξέχασα 
χίλιους θανάτους έχω

Πόσες φορές ανάστησα 
εγώ τον θάνατό σου
και τις πληγές σου κράτησα 
και το αναφιλητό σου

Με αίμα στα θεμέλια 
στεριώνει το γεφύρι
του κόσμου η συντέλεια 
κι κόσμος πανηγύρι


Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018

Απουσία και...

Κι όμως αγάπη σημαίνει να επιμένεις,να θες και να προσδοκάς τον άλλον,ακόμη κι όταν θα έχει πάψει να είναι "αξιαγάπητος".

Η πίστη και αγάπη κτίζεται στην πιο βαθιά απουσία.



Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
από το βιβλίο "Ένας Θεός που έπαιζε κρυφτό"